Χριστίνα Καντουνατάκη

Α. Φασουλάκης
17 Νοεμβρίου, 2020
Κανάκης Γερωνυμάκης
17 Νοεμβρίου, 2020

“Δεν είχαμε δάσκαλο εδώ στο χωριό μια χρονιά. Ετότες πρέπει να ήμουν εγώ δευτέρα δημοτικού. Και πήγαμε στα Λιβανιανά. Σηκωνόμασταν κάθε πρωί, εγώ, τα παιδιά από το Blue house, ένας θείος της θειάς μου που δεν ζει πια, ο αδελφός μου και πηγαίναμε πρωί πρωί στα Λιβανιανά σχολείο και ερχόμασταν απόγευμα. Απλό πράγμα. Και θυμάμαι τον ταχυδρόμο να ακούσουμε να σφυρίζει , είχε ένα…ναι, στα Λιβανιανά, ενώ εμείς είχαμε φύγει το απόγευμα για Λουτρό , να είμαστε περίπου στον Λύκο, τον ακούσαμε να σφυρίζει, είχε δώσει τα γράμματα και μας συναντούσε στον Φοίνικα. Τόσο γρήγορος ήτανε. Το χω πει αμέτρητες φορές. Και μας συναντούσε στον Φοίνικα και προχωρούσε και ήμασταν Λουτρό και , ερχόμασταν Λουτρό εμείς, και αυτός είχε αφήσει τα γράμματα και έφευγε.”
Χριστίνα Καντουνατάκη, Λουτρό