Σαβιολάκης

“Το παιχνίδι μας ήταν πόλεμος, ξυλίκι καμάκι, τρέξιμο, στα ζώα, δεν είχαμε ιδιαίτερα παιχνίδια. Φαντάσου τα αυτοκίνητά μας είναι πώς είναι οι τοίχοι; Καθόταν ένας από εδώ μπροστά , βάζαμε ένα ξύλινο τιμόνι και ήταν το φορτηγό μας και οι άλλοι καθόνταν από πίσω. Το ξυλίκι : με το ένα ξύλο χτυπάγαμε το άλλο, και το στήναμε σε δύο πέτρες και πήγαινε ας το πούμε μέχρι ένα σημείο. Μετά το παίρναμε και το ρίχναμε, σημαδεύαμε το άλλο που ήταν στις δύο πέτρες να το πετύχουμε. Αν δεν το πετύχαινες, το ξυλίκι ήταν μητερό και εκεί που έπεφτε το βάζαμε σε κόντρα και το πετούσαμε που να πάει μακριά που να μην μπορεί ο άλλος να πετύχει το το σημάδι αυτό. Αυτά ήταν τα παιχνίδια μας , είχαμε μεγάλα ταβλιά και βάζαμε μπρόκες και τα κάναμε τουφέκια, βαζαμε λάστιχο και τα κάναμε τόξα, αυτά ήταν τα παιχνίδια της εποχής. Κυνηγητό , πόλεμο.”
Σαβιολάκης, Ανώπολη