Πολυράκης

“Ήταν μια πολύ όμορφη παρουσία ο ταχυδρόμος , με μία γκρίζα φορεσιά, με ένα καπέλο, ένα πηλίκιο , με την τσάντα που έγραφε ελληνικά ταχυδρομεία αν θυμάμαι καλά, και με ένα μουζικάκι πίου-πίου-πίου στην είσοδο του χωριού, το βάραγε τρεις-τέσσερις φορές, για να ακούσουμε ότι ήρθε, άσε που ξέραμε ότι Κυριακή, Τετάρτη και Παρασκευή θα έρθει, και ήταν σταντ-μπάι να περιμένουν να ακούσουν το μουζικάκι του ταχυδρόμου και μαζευόταν μετά το νεκροταφείο, που αρχίζει το χωριό, είχαν βγει στις αυλές οι άνθρωποι και περιμένανε. Επίπονη διαδρομή. Όταν του δίνανε κανένα δεματάκι έλεγε «μωρέ παιδιά δεν με λυπάστε;”
Γ. Πολυράκης, Αη Γιάννης